Podium Witteman en De Tiende van Tijl
Vandaag een hartelijke felicitatie aan de wegbereider van klassieke muziek op tv. Maar wie is die wegbereider eigenlijk? Lees het zelf bij Cultuurpers!
Waarom Maestro wél deugt!
“Vanavond (donderdag 18 december) beleeft het tweede seizoen van tv-programma ‘Maestro’ zijn finale. Bekende Nederlanders als schlagerzanger Frans Duijts en presentatrice Sylvana Simons proberen onder begeleiding een symfonieorkest te dirigeren. (…)Briefschrijvers en columnisten buitelen over elkaar in het veroordelen van het programma. ‘Maestro’ zou een knieval zijn voor de commercie en het ingewikkelde dirigentenvak neerzetten als ‘doen we even’. Daarmee doen de schrijvers niet alleen het programma onrecht, maar ook de muziek en de musici van Nederland.”
Lees verder op www.cultureelpersbureau.nl
Snaren
Er zijn tv-programma’s waar ik een beetje jaloers van word. Waardoor ik ga denken: ik had ook iets échts met mijn leven kunnen doen. Dat zijn programma’s als Carice van Houten bij College Tour. De Canta Danst, waarin het Nationale Ballet een programma maakt met Canta-rijders. Of ooit, lang geleden, de serie ‘Jong. Onstuimig. Koninklijk‘ over conservatoriumstudenten. De laatste weken is er weer zo’n serie: Bloed, Zweet en Snaren volgt het dagelijks leven in het Koninklijk Concertgebouworkest.
Donna vs Dietrich
Radio1 onderbrak vanmiddag het programma Standpunt.nl voor een kort nieuwsbericht. Ik vermoedde dat de stemmen voor de CDA-lijsttrekker eindelijk geteld waren, maar het bleek dat Dietrich Fischer-Dieskau overleden was.
Habanera
‘O, afgrond van geheim!
O, geheim van de afgrond!’
Een paar weken geleden een heb ik vriendin geholpen met het vertalen van een Russisch gedicht, ‘Habanera’ van Joeri Falik (1936-2009). Het koor Cappella Amsterdam zong dit als lied tijdens een concert met de Letse chef-koordirigent Sigvards Kļava.
Tot mijn verrassing trof ik het gehele gedicht met mijn naam eronder in het programmaboekje aan:
‘En van de bokalen malagawijn beginnen
De hoofdjes van de vrouwen en de chrysanten te tollen’.
Met Caligula op een onbewoond eiland
Ik dacht eraan toen ik voor een vriendin in het ziekenhuis een boek meebracht.
Vaak heb ik me afgevraagd welke boeken en muziek ik mee zou nemen naar een onbewoond eiland.