Donna vs Dietrich

Dietrich Fischer-Dieskau en pianist Gerald Moore (bron: wdr3.de)Radio1 onderbrak vanmiddag het programma Standpunt.nl voor een kort nieuwsbericht. Ik vermoedde dat de stemmen voor de CDA-lijsttrekker eindelijk geteld waren, maar het bleek dat Dietrich Fischer-Dieskau overleden was.

Fischer-Dieskau, de bariton die vooral met zijn Schubertvertolkingen faam oogstte, was voor de klassieke zang wat een Menuhin voor de viool was of een Svjatoslav Richter voor de piano. Sommigen vonden hem zelfs té perfect, met de stemcontrole die altijd de emotie in de muziek en de tekst weerspiegelde in een weergaloze dynamiek.

Hooguit twintig seconden besteedde achtuurjournaal van de NOS eraan, met een beeldfragment van een brullende Dietrich, dat niets van zijn genius laat zien. Gisteren in datzelfde journaal minutenlang aandacht voor Donna Summer. Donna Summer, natuurlijk, ster in het discotijdperk, paar leuke hits op haar naam, maar niet een van de heel grote namen die de popmuziek gestalte gaven. Geen Elvis Presley, Jimi Hendrix,  of John Lennon.

Denk je eens in dat het andersom was. Dat Rob Trip het overlijden van een hoornist van de Berliner Philharmoniker drie minuten lang uitlichtte. Van de concoursen die hij won in de jaren ’50 met zijn bijzondere Mozartvertolking tot de laatste optredens als solist met het orkest in de jaren ’90. Daarna in drie zinnen het overlijden van, pak ‘m beet, Michael Jackson.

‘Soul- en popzanger Michael Jackson is gisteren overleden, waarschijnlijk aan een overdosis drugs. De popster werd vooral bekend vanwege zijn sensationele, gedanste videoclips in de jaren ’70 en ’80.  In de jaren ’90 werd Jackson steeds excentrieker; de laatste jaren werkte hij aan een comeback. Gerrit Hiemstra dan, met het weer.’

De groten der aarde gedenk je in meer dan drie zinnen. Ook als je inschat dat meer Nederlanders van Donna Summer hebben gehoord dan van hem. Dat is journalistieke onafhankelijkheid, niet alleen van de druk van een regime, maar ook onafhankelijk van de angst voor kijkcijfers. Anders leven we aan de oppervlakte van het kortetermijngeheugen van de meerderheid en krijgen we het beschamende soort geschiedschrijving dat, in de verbijstering vlak na zijn dood, Pim Fortuyn uitriep tot grootste Nederlander ooit.

[youtube http://www.youtube.com/watch?v=c8UDOmUcxCk]