Snaren

Er zijn tv-programma’s waar ik een beetje jaloers van word. Waardoor ik ga denken: ik had ook iets échts met mijn leven kunnen doen. Dat zijn programma’s als Carice van Houten bij College Tour. De Canta Danst, waarin het Nationale Ballet een programma maakt met Canta-rijders. Of ooit, lang geleden, de serie ‘Jong. Onstuimig. Koninklijk‘ over conservatoriumstudenten. De laatste weken is er weer zo’n serie: Bloed, Zweet en Snaren volgt het dagelijks leven in het Koninklijk Concertgebouworkest.

Natuurlijk kun je iedere dag op een kantoor of werkplaats gaan zitten om iets te doen dat met wat goeie wil best wel enig nut heeft en niet ongezellig is, maar je zou ook je hele leven aan de muzen kunnen wijden. Altijd bevlogen met toneel of muziek bezig zijn en alleen maar doen waar je heilig in gelooft. Iedere dag iets hemels maken en daarmee mensen uit de dagelijkse sleur halen, ze eraan herinneren dat er een mooiere wereld is, waar jijzelf permanent in leeft. Is dat zo? Nee natuurlijk. En ja natuurlijk.

Leden van het Koninklijk Concertgebouworkest doen dingen die wij stervelingen niet doen. Violiste Joanna struint met haar vioolleraar in Londen veilingen af op zoek naar een ideale 18e-eeuwse viool. Orkestmusici gaan op een afterparty na een concert in Jerevan sneaky tussen de jazzmusici zitten en spelen mee.

Harder studeren voor overleden vader

Maar zoals mijn leraar klassieke talen zei: ‘Soms zijn leraren net mensen’ en dat blijkt ook op te gaan voor orkestleden. Deze zelfde Joanna schaamde zich als haar vader, concertpianist, het podium betrad op podiumsloffen, maar toen hij jong overleed ging ze pas echt serieus viool studeren. Voor hem. De vader van Armin van Buuren zal het worst wezen dat zijn zoon stadions vult, maar dat hij met het KCO optreedt, dát vervult zijn vaderhart met trots. De Franse fluitiste Julie had graag haar vriend Bruno uit Frankrijk laten overkomen, maar hij komt niet door het proefspelen van het orkest heen.

Mensen als violiste Annebeth en haar man klarinettist Hein kent iedereen wel. Ze hebben behalve twee orkestbanen maar liefst vier kinderen. Thuis zijn ze vooral bezig om opvang te regelen en praten ze over het orkest, met het orkest in Istanbul lopen ze sip over de bazaar en missen de kinderen.

Troostrijk

Het is troostrijk om te zien, dat ook deze briljante musici worstelen met carrièreonzekerheid, met dertigersdilemma’s, met gemis van dierbaren. En tegelijkertijd brengt de serie toch een snaar van inspiratie aan het trillen. Laat het zien dat je ook ondanks al die problemen en dagelijkse beslommeringen kunt kiezen om iets moois te doen. En dat er dus eigenlijk nooit een reden is om dat te laten.

  • Bloed, zweet en snaren. Vanavond, 14 mei 2013, laatste aflevering, of kijk terug via avro.nl/bloedzweetensnaren
  • UPDATE: Bloed, zweet en snaren seizoen 2 draait vanaf juli 2015 weer bij Avrotros! http://web.avrotros.nl/Bloedzweet/