Met Caligula op een onbewoond eiland

Ik dacht eraan toen ik voor een vriendin in het ziekenhuis een boek meebracht.

Vaak heb ik me afgevraagd welke boeken en muziek ik mee zou nemen naar een onbewoond eiland. Als je daar in de rimboe muziek af kunt spelen tenminste. Ik stelde me voor dat iemand me interviewde, God weet waarom, en dat ik vertelde welke platen ik mee zou nemen. Vijf albums maximaal. Iets van the Stones natuurlijk, maar wat dan, en het pianoconcert van Schumann… al gauw zat ik te onderhandelen of ik er toch geen tien mocht meenemen.

Het onbewoonde eiland. Moederziel alleen met prachtig uitzicht over de zonovergoten baai en je favoriete platen. Waar je algauw de pest aan zou krijgen als je ze dagelijks draaide.

Vorig jaar belandde ik na een valpartij in het ziekenhuis. Teruggeworpen op wat ik toevallig bij me had. Bovenste verdieping, prachtig uitzicht, maar daar zag ik niet veel van met mijn gesneuvelde bril. Twee pasgekochte cd’s en geen cd-speler. En een studieus boek over Caligula dat ik voor een classicus had gekocht. Echt leesvoer voor iemand met een hersenschudding!