Met buikpijn van het lachen – en dat bedoel ik letterlijk – kwam ik uit het theater. Voorstelling: Het verzamelde werk van William Shakespeare (ingekort). Een schijnbaar onmogelijke samenvatting van 37 stukken, met zoveel intelligentie en slapstick-humor dat het publiek volledig platging en zelfs met plezier meedeed.
Hamlet of A Midsummernightsdream lukt velen nog wel, maar wie heeft enig idee waar Titus Andronicus over gaat? Of Measure for Measure? Geen zorgen: dat hoeft ook niet en na afloop weet je alles. Nou ja, bijna alles.
Lees (gratis) verder op kunstHart
(foto Joris Smit)
Van 22 tot en met 28 december herneemt Het Nationale Theater De revisor van Nikolaj Gogol. In 2016 schreef ik deze recensie.
Wie een historisch theaterstuk geloofwaardig naar het heden wil verplaatsen, kan maar beter radicaal te werk gaan, moet Theu Boermans gedacht hebben. En wie zijn bewerking van Nikolaj Gogols De revisor bij het Nationale Toneel ziet, kan niet anders dan hem gelijk geven. Met verwijzingen naar asielzoekers, kleedhokjesgluurders, dataspionage en subsidiefraude lijkt het stuk gisteren geschreven. Lees verder op Cultureelpersbureau.nl
(foto ©Kurt Van der Elst)
Modern. Middeleeuws. Mariken. In gesprek met actrice Hannah Hoekstra en artistiek leider van OPERA2DAY Serge van Veggel. Onderwerp: de nieuwe opera Mariken in de tuin der lusten, met muziek van Calliope Tsoupaki.
In gesprek met Anniek Pheifer, Ariane Schluter en Sallie Harmsen. Over de Mary Dresselhuysprijs, het Nationale Toneel en natuurlijk over Tsjechov. ‘Nu hangen we niet meer rond op een landgoed, maar in een wereld waar alles niet opkan’.
Lees het artikel op CultuurPers.
Frans van Hilten – kunstjournalist