Nederland herdenkt deze maand de ramp met de MH17. Twee jaar na dato is de schuldvraag nog steeds niet eenduidig beantwoord. De hoofdpersoon van Pieter Waterdrinkers roman Poubelle heeft daar minder moeite mee: die houdt vooral zichzelf verantwoordelijk. Een gesprek met correspondent-romancier Waterdrinker: over de moderne Europese geschiedenis, de Russische mentaliteit, de Grote Literatuur en de stront van het hedendaagse Europa.
“Vanuit ons blote, kille materialisme en ons vooruitgangsgeloof lopen wij vast in het prikkeldraad in Oekraïne.”
Wie een historisch theaterstuk geloofwaardig naar het heden wil verplaatsen, kan maar beter radicaal te werk gaan, moet Theu Boermans gedacht hebben. En wie zijn bewerking van Nikolaj Gogols De revisor bij het Nationale Toneel ziet, kan niet anders dan hem gelijk geven. Met verwijzingen naar asielzoekers, kleedhokjesgluurders, dataspionage en subsidiefraude lijkt het stuk gisteren geschreven. Lees verder op Cultureelpersbureau.nl
In gesprek met Anniek Pheifer, Ariane Schluter en Sallie Harmsen. Over de Mary Dresselhuysprijs, het Nationale Toneel en natuurlijk over Tsjechov. ‘Nu hangen we niet meer rond op een landgoed, maar in een wereld waar alles niet opkan’.
De grootvader van Toon Tellegen had op een kastplank een doos waar ‘vleugels’ op stond. Af en toe mocht de kleine Toon met hem mee vliegen over het uitgestrekte Rusland, waar grootvader vandaan kwam. En dat leverde fantastische verhalen op. Thomas, Sacha & Jos pakken op De Parade voor de tweede keer een boek van Tellegen bij de kop. ‘De trein naar Pavlovsk (en Oostvoorne)’ is een voorstelling vol ernst, ontroering én humor.Lees verder Mooie trein naar Pavlovsk op Parade→
In de berichtgeving en het politieke discours over de situatie in Oekraïne ergert mij de vaak tendentieuze toon en soms regelrecht onjuiste informatie.
Het NOS-journaal, dat suggereert dat bejaarde nostalgie-communisten in Donetsk handlangers van Poetin zijn. Roel van Duijn, die in NRC Poetins politiek een verlengstuk noemt van de Tweede Wereldoorlog. Laten we ons goed realiseren dat Poetins politiek voor een deel het directe gevolg is van westers handelen. Lees verder Oekraïense boter op westerse hoofden→
‘Elektrifikatsia!’ riep één van ons toen de lerares vroeg of we typisch Russische voornamen kenden. Wij, zijn groepsgenoten, keken een beetje gegeneerd. We waren in 1994 als Nederlandse studenten te gast op een Petersburgse basisschool. Maar in de vroegste tijd van het communisme in Rusland werden zulke namen wel degelijk gegeven. Lees verder De testamenten van Iljitsj→
Het is de grootste overzichtstentoonstelling in Nederland ooit van Russische beeldhouwkunst. Op het Lange Voorhout en in Museum Beelden aan Zee zijn deze zomer ruim 100 werken van 37 kunstenaars te zien op Den Haag Sculptuur: Russia XXI.
Het Rusland van de nieuwe eeuw? De thema’s lopen in elk geval uiteen van Lenin tot olie, van kabbala tot Sotsji.
Schrijfster Rascha Peper (pseudoniem van Jenneke Strijland) is 16 maart 2013 overleden. In 2008 zocht ik haar op in haar huis aan de Amstel en interviewde ik haar over haar romans Russisch Blauw en Vingers van Marsepein.
De raadsels rond de vermoorde tsarenfamilie inspireerden Rascha Peper tot haar roman Russisch Blauw (1995). Veel later, in 2008, was Rusland opnieuw een belangrijk onderwerp in Vingers van marsepein. Mijn radioprogramma Russkaja Volna over Russische cultuur in Nederland zond het interview uit op 13 april 2008.
Rascha was behalve een van mijn favoriete schrijvers ook een prachtige, flamboyante persoonlijkheid. Ik zal haar missen!
Mijn huis hangt vol met affiches en andere memorabilia. De komende tijd licht ik er een paar uit. Vandaag: Aan het Russische hof, openingstentoonstelling Hermitage Amsterdam. Lees verder Affiches 3: gelukkig Ruslandjaar!→
